رسول خدا ( صلی الله علیه واله وسلم ) فرمود:«به زودی پاره ای از تن من در خراسان دفن خواهد شد. هیچ گرفتاری او را زیارت نمیکند مگر اینکه خدا گرفتاری او رابرطرف می نماید وهیچ گنهکاری او را زیارت نمی نماید مگر اینکه خدا گناهانش را می آمرزد.»

امام صادق     ( علیه السلام) فرمود:« نوه ی پسری من، در سرزمین خراسان کشته میشود، درشهری که به آن طوس گفته میشود ،کسی که درآنجا او را با شناخت حقش زیارت کند من به دست خودم ، درروز قیامت اورامیگیرم وداخل بهشت مینمایم –اگر چه اهل انجام دادن گناهان کبیره باشد-.»  

شخصی از آن حضرت پرسید:فدایت گردم ،شناخت حقشان چیست؟  

فرمودند:«بداند که ایشان واجب الاطاعه هستند واز وطنشان دور مانده وشهیدشده اند. کسی که با شناخت حقشان ایشان را زیارت کند خدای بلند مرتبه وبزرگ مزد هفتاد شهید ازشهیدانی که درپیشگاه رسول خدا (صلی الله علیه وآله) بادرستی وحقیقت کشته شده اند ،به   او می دهند.»

حضرت امام رضا (علیه السلام)در سفری طولانی و اجباری اش به خراسان،در شهر نیشابور توقف کوتاهی داشت.
هنگام حرکت از نیشابور،بزرگان علم حدیث و دانشوران از ایشان درخواست کردند تا آنان را از دریای بی کران دانش خود بی بهره نگذارد و حدیثی نقل کند.آن حضرت هم حدیث
سلسله الذهب یعنی زنجیره ی زرین را نقل کردند.

امام رضا (علیه السلام)از پدرانشان نقل کردند که پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود:از حضرت جبرئیل شنیدم که فرمود:
خداوند عزوجل می فرماید:

کلمه لااله الا الله حصنی فمن دخل حصنی امن من عذابی  

حضرت جلوتر رفتند و در ادامه فرمودند:

بشروطها و انا من شروطها          

(لااله الا الله) دژ استوار من است،پس هر کس در این دژدرآید از عذاب من در امان می ماند.

امام رضا (علیه السلام)
البته دژ بودن لا اله الا الله شرایطی دارد که از جمله ی این شرایط من هستم.

یعنی ولایت امام را پذیرفتن، که رمز همه عالم خلقت در همین است...